Chapter 22| Co twoje to i moje kochanie.

         

 

Zostaw komentarz. To mnie motywuję.

           Hiszpania, to piękne miejsce chociaż była noc. Dawno nie wyjeżdżałam na granice. Chociaż? Byłam w Rzymie, ale to nie za bardzo był wyjazd. Obecnie siedzę na lotnisku i czekam, aż Leon zjawi się z walizkami. Popatrzyłam na zegarek. Piętnaście minut. Co on tam tak długo robi? Zabiję kiedyś tego człowieka.

-Em skarbie?-Zapytał zmieszany.
-Wreszcie! Co tak długo robiłeś? I gdzie moja walizka?
-O tym chciałem ci powiedzieć. Tak jakby. Zapomniałem jej wziąć z taksówki…
-Jak to zapomniałeś?
-Spieszyliśmy się i jej nie wyciągnąłem…-Podrapał się nerwowo po karku.
-Ugh.-Parsknęłam i skierowałam się w stronę wyjścia zostawiając chłopaka samego. Stanęłam przed lotniskiem i zastanawiałam się, w którą stronę pójść. Nagle poczułam pociągnięcie za rękę.
-Kochanie stój. Ja nie chciałem naprawdę. Kupimy ci nowe ciuchy na ten tydzień, a dzisiaj przenocujesz w moich ciuchach.-szepnął łapiąc mnie w talii.
-Już to widzę. Ja w twoich ciuchach to jak mrówka w kałuży.-Fuknęłam.
-Jakie porównanie.-Zaśmiał się.-A w moich ubraniach wyglądasz bardzo pociągająco.-dodał całując monie w skroń. Po moim ciele przebiegł przyjemny dreszcz, a na mojej twarzy znalazł się momentalnie rumieniec. Jednym zdaniem. Stałam czerwona jak burak. Wciągnęłam szybko powietrze i chwyciłam Verdas’a za dłoń.
-Tak myślałem.-Uśmiechnął się triumfalnie po czym poszliśmy do hotelu. Ten tydzień będzie męczący. Chyba, że się mylę.
-Mylisz się.-Powiedział cicho szatyn. Chwila. Jak on to?-Mam swoje sposoby słońce.-Rzucił z uśmiechem.

Ludmiła

       Siedzę na kanapie i skaczę z kanału na kanał. Na sobie mam tylko luźny dres i bluzę Federico. Sięgnęłam po miskę z popcornem leżącą na stoliku przede mną.
-Jak się maja moje skarby?-Zapytał Fede całując mnie w policzek.
-Dobrze się mają.-Zaśmiałam się. Usiadł obok mnie i wziął trochę popcornu.-Ej! To moje!-Pisnęłam zła.
-Co twoje to i moje kochanie.-Cmoknął ustami posyłając mi całusa w powietrzu.-Na co masz ochotę?-Zadał kolejne pytanie.
-Hym.. Na pizze hawajską i cole z lodem, o i na sałatkę grecką i…-Wymieniałam na palcach, ale brunet mi przerwał
-Zamówię pizzę.-Zarechotał.
-Co ty chcesz? Jestem kobietą w ciąży! Jem za dwoje.-Tłumaczyłam się. Pokiwał lekko głową i objął mnie ramieniem.-Chyba miałeś zamówić pizzę.-Rzuciłam do niego.
-Pff.. Mam jeszcze czas.-Rzekł przyciskając mnie do siebie.
-Niech ci będzie.-Odparłam całując go w policzek.
            Resztę wieczoru przesiedziałam w salonie zajadając się pizzą razem z  Federico. Odkąd dowiedział się, że jestem w ciąży traktuję mnie jak księżniczkę. Jak nie on normalnie. Przynajmniej wiem, że mam pomoc z jego strony, która zawsze mi jest potrzebna.
-Fede..
-Tak?
-A co jeśli poronię? Co jeśli poród nie pójdzie sprawnie? Albo urodzę i ze mną będzie coś nie tak? Co wtedy?
-Skarbie.. Byłaś u lekarza. Mówił, że wszystko dobrze. Będę przy tobie wtedy. Nie opuszczę cię.
-Na pewno?

-Tak.-Uśmiechnął się lekko. Przytuliłam się do niego mocno.-Nigdy cię nie opuszczę.-Szepnął

Leon

        Leżę na łóżku i czekam na Violettę, aż wyjdzie z łazienki. Mam nadzieję, że nie będzie mi już wytykać tego, że zapomniałem jej walizki. Po chwili usłyszałem przekręcający się zamek w drzwiach. Castillo wyszła ubrana w mój pomarańczowy T-shirt i w czarnych krótkich spodenkach.
-Ugh. Nie patrz tak na mnie.-Powiedziała rzucając się na łóżko.
-A to niby dlaczego? Jesteś moją dziewczyną mogę na ciebie patrzeć w taki sposób.-Odparłem wciągając ją na moje kolana. Uśmiechnęła się do mnie i pocałowała.-Ale nadal nie wybaczę ci tego, że zostawiłeś moją walizkę w bagażniku.-Dodała.
-A jak zrobię tak?-Powiedziałem i zacząłem ją łaskotać.
-Miałeś tak nie robić!-Pisnęła przez śmiech łapiąc oddech.
-Ups? Zapomniałem.-Uśmiechnąłem się.
-Kupię ci ten syrop na pamięć dla seniorów wtedy będziesz pamiętać!
-Jestem, aż tak stary?
-Pff.. Tak.-Skinęła głową.
-Tylko dwa lata starszy skarbie.-Mruknąłem całując ją.

***

Od autorki: Rozdział miał być wcześniej, ale nie miałam dostępu do internetu, gdyż, ponieważ nie było mnie w domu. Ale liczy się, że jest :D Więc tak, co u was? U mnie ok wreszcie wyzdrowiałam 8) Pogadałabym z wami trochę lel, ale nie wiem jak. Macie jakieś pomysły? ;)

Do następnego!

10 komentarzy-> Chapter 23

Buziaki,

Daria *-*