Chapter 20| Jest Violetta? 1/2

Zostaw komentarz. To mnie motywuję.

      To nie może być prawda. Nie teraz. Nie w tej chwili. To nie może być kurwa prawda! Violetta musi mi pomóc. Ja nie dam sobie rady. Czym prędzej pukam do jej mieszkania. Drzwi się otworzyły po jakiś trzech sekundach. A kto mi je otworzył?  Verdas. Ugh. Nie potrzebuję go tylko Castillo. Teraz. Już. Natychmiast.

-Cze..-Nie zdążył dokończyć, bo mu przerwałam.
-Jest Violetta?
-Ta..-Teraz też mu przerwałam.
-Okay. Suń się.-Powiedziałam wkurzona. Wepchnęłam się i poszłam do Violi. Siedziała na kanapie i jadła popcorn. Teraz jej się na popcorn wzięło. Eh. Wyrwałam jej miskę z ręki i położyłam na stoliku. Szatynka popatrzyła na mnie niezrozumiale.
-Leon idź stąd. Najlepiej do innego pokoju.-Rzuciłam do zielonookiego wchodzącego do salonu. Kiwnął lekko głową i wyszedł.
-Viola musisz mi pomóc nie wiem co robić.-Powiedziałam przez łzy.
-Lu. Co się stało?
-J-ja jestem w ciąży. Nie jestem na to gotowa. Co ja powiem Fede? Jesteśmy razem jakieś dwa miesiące i już wpadka. Co jeśli mnie zostawi? Co jeśli będzie zły? Violu nie mam pojęcia co robić.-Łzy ciekły mi jak wodospad. Nie mam pojęcia co zrobić. Brązowooka przytuliła mnie do siebie.
-Ludmiła. Spokojnie. Będzie dobrze. Federico nie jest taki głupi, nie zostawi cię z tym.
-To prawda.-Wtrącił się Leon. Co on tu robi? Miał być w drugim pokoju. Ugh nienawidzę, gdy ktoś podsłuchuję.
-Tak podsłuchiwałem.-Przyznał się na wejściu. Pokiwałam głową z dezaprobatą.-Powinnaś mu powiedzieć. W końcu jesteście razem. Może i Fede wydaję się dziecinny, ale tak naprawdę nie jest taki. Potrafi być odpowiedzialny.-dodał po czym usiadł obok Castillo.
-Ludmiła ta decyzja należy do ciebie.-Powiedziała moja przyjaciółka.

Leon

No to mamy wpadkę. A podobno ja miałem mieć pierwszy dziecko. Niby śmieszne, ale jednak nie.
-Dobrze, że my nie wpadliśmy.-Mruknąłem siadając koło Violetty i obejmując ją ramieniem.
-Sugerujesz, że nie chcesz mieć ze mną dzieci?-Zapytała.
-Ta… Chwila co? Chce mieć z tobą dzieci, ale nie teraz.
-Ja już wiem co ty miałeś na myśli.-Fuknęła zła zakładając ręce na piersi. Boże co ja mam z tą kobietą. Przewróciłem teatralnie oczami i pocałowałem ją w policzek. Z policzka zacząłem zjeżdżać na szyję. Ukradkiem widziałem, że próbuję stłumić pomruk. Czyli jednak mi się udało.
-Gniewasz się jeszcze?-Zapytałem. Szybko pokiwała przecząco głową. Odsunąłem się od niej, a ona wypuściła powietrze z ust.
-Tak myślałem.-Zaśmiałem się cicho.

***

Od autorki: Witam! Co tam u was? U mnie nudno.

Jak widzicie jest tylko pierwsza część, ale za to druga będzie w przyszłym tygodniu :)
Do następnego!

9 komentarzy-> Chapter 20 2/2.

Buziaki,

Daria *-*