Chapter 16| Halo?

Zostaw komentarz. To mnie motywuję.

             Kogo mają? Jaki Acze? Tyle pytań zero odpowiedzi.
-Acze?-Zapytałem głupio.
-Tak to ja.-Rzucił dumnie w moją stronę Filipe.

-Przyprowadźcie ją.-Dodał Burcman z chytrym uśmiechem. Popatrzyłem w stronę, w którą zmierzali jego wspólnicy. Po chwili usłyszałem krzyk i wołanie pomoc, a na samym końcu uderzenie jakby w twarz i ryknięcie, aby ta osoba się uspokoiła. Kurwa. Teraz przeszli samych siebie! Nie daruję gnojom. Wchodzą do pomieszczenia z Violettą.

-Leon!-Krzyknęła po czym próbowała się wyrwać z rąk „goryli”.

-Puśćcie ją.-Powiedziałem spokojnie jednocześnie sięgając wolno po pistolet.

-Co nam zrobisz? Zatańczysz jak księżniczka i rzucisz czar jak wróżka?-Zaśmiał się gardłowo. Zacisnąłem mocniej szczękę.

-Powiedziałem puść ją kurwa!-Ryknąłem celując pistolet w jego stronę. Filipe patrzy na mnie przerażony. Ręce momentalnie zaczynają mu się trząść.

-Puśćcie ją.-Rzucił w stronę jego wspólników. Na jego polecenie pchnęli ją do przodu. Mieli ją kuźwa puścić nie pchać. Castillo czym prędzej podbiegła do mnie i przytuliła. Objąłem ją ramieniem nie spuszczając pistoletu z mojego celu.

-Verdas odłóż ten pistolet.-Powiedział Burcman cofając się do tyłu.-Chciałem tylko okupu bądź dalszej współpracy w handlu. Nie chcę nikogo mordować.-Dodał nadal się cofając. Popatrzyłem na około i zauważyłem, że jego „kolegów” już nie ma, pewnie spieprzyli.

-Stój.-Odparłem surowo. Stanął na moje polecenie i gapił się jakby nigdy nie widział telefonu. Gdy wyciągnąłem urządzenie i podałem Violi każąc zadzwonić na policję. W tym samym czasie podszedłem do Filipe i chwyciłem go za rękę, którą potem wykręciłem w tył, aby uniemożliwić mu ucieczki. Czekaliśmy jakieś pięć minut na przyjazd policji.

               Policja przyjechała, wzięła Burcmana, przesłuchała i pojechała. Teraz siedzę z Violettą w hotelu i próbuję ją uspokoić. Cały czas się trzęsie. Nadal nie rozumiem jak oni ją tutaj przywieźli. Castillo nie chce mi nic powiedzieć tylko siedzi przytulona do mnie.
-Violu powiesz mi jak to się stało?-Spytałem chyba już czwarty raz tej godziny. Popatrzyła na mnie niepewnie i kiwnęła głową. 

-J-jak wyjechałeś to jakąś godzinę później zadzwonił dzwonek, więc poszłam otworzyć, bo myślałam, że to Ludmiła. Otwierając drzwi poczułam mocne uderzenie w głowę, po czym upadłam na ziemię. Gdy się obudziłam byłam w jakimś bagażniku. Później jakiś facet przyprowadził mnie do tego starego szpitala.

-Gdzie był Fede?-Zapytałem trochę poddenerwowany.

-Chyba poszedł do Diego.-Zabije go. Ja tu chcę załatwić ważną sprawę, życia i śmierci, a on kurde do Diego łazi. Westchnąłem ciężko i przytuliłem mocniej szatynkę.

-Dzisiaj zostajemy tutaj na noc, a jutro z powrotem polecimy do LA.-Uśmiechnęła się do mnie lekko. Wstała i poszła w stronę łazienki, ale po chwili wróciła.

-Em tak jakby zapomniałam, że nie mam ciuchów na przebranie.-Zarumieniła się lekko. Zaśmiałem się pod nosem i podszedłem do szafy sięgając dość dużą i luźną koszulkę. Podając jej ciuch pocałowała mnie w policzek i weszła do łazienki.

             

Federico

Kurde gdzie ona jest?! Miałem jej pilnować, ale nie jak zwykle pan Pasquarealli musi wszystko spieprzyć. Po cholerę ja właściwie poszedłem do Diego? Już sam nie wiem. Kuźwa Leon mnie zabiję na sto procent od niego oberwę. Nie no na serio muszę do niego napisać lub zadzwonić. Mało myśląc wyciągnąłem z kieszeni swojego srebrnego Iphone’a 6S i wybrałem numer do Verdas’a.

-Halo?-Odezwał się zaspanym głosem Verdas.

-Halo? Leon ty śpisz?

-Strefa czasowa głąbie.

-Ah no tak! Mniejsza. Mam sprawę.

-No co jaką?

-Załatwiłeś wszystko z Filipe?

-Tak.

-No, bo yy jakby ci to powiedzieć.

-No dalej wyduś to z siebie nie mam całego dnia.

-Violetta zginęła!-Krzyknąłem do słuchawki. Po drugiej stronie usłyszałem tylko śmiech. Co mu jest? Nie martwi się o Violkę?

-Cz-Czemu się śmiejesz?

-Bo Violetta jest ze mną.

-Co jak?!

-Przez twoją własną głupotę Burcman porwał Violę i przywiózł do Rzymu.

-Uff… Dzięki Bogu! Już myślałem, że mnie zabijesz. Chociaż Ludmiła już próbowała.

-Dobra ja już kończę. I błagam nie wydzwaniaj do mnie już i nie przeszkadzaj.

-Chwila, a ty nie mówiłeś, że spałeś?

-No tak, a co przed chwilą powiedziałem?

-Żebym ci nie przeszkadza… Już rozumiem. Tylko nie zrób małych Verdas’ków. Ale logicznie myśląc twoi rodzice by się cieszyli.

-Federico jak jeszcze coś głupiego palniesz obiecuję, że jak będę znowu w LA obiję ci tą buźkę.

-Dobra już się nie odzywam! Pa!-Powiedziałem szybko i się rozłączyłem. Jeszcze trochę i bym miał przesrane, ale przynajmniej wiem, że Castillo jest z Leonem.

***

Od autorki: Od razu mówię, że przepraszam, że jest taki krótki.

Nie mam pomysłu na notkę :/ Dziękuję za tyle wyświetleń.

Btw. Zaraz pójdę zaktualizować zakładkę bohaterowie.

 Ps. Wpadłam na pomysł, żeby założyć snapchata. Co wy na to?

Do następnego!

9 komentarzy-> Chapter 17.

Buziaki,

Daria *-*