Chapter 08| Audi R8.

Zostaw komentarz. To mnie motywuje.

       Z dedykacją dla Królik Królik i Karolina Ferro.

 PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM!


       Violetta zasnęła. Chciałem iść tylko do kuchni jednak ta wtuliła się jeszcze mocniej co uniemożliwiło mi wyjścia. Objąłem ją lekko ramieniem co spowodowało, że uśmiechnęła się przez sen.  Zdaje mi się, że ona nie śpi, tylko udaję. Wiem jak sprawdzić czy śpi czy jednak nie. Jakieś pięć centymetrów od jej nosa ustawiłem rękę, żeby pstryknąć jej w czoło.

-Ani mi się waż.-Rzuciła z zamkniętymi oczami.

-Czyli jednak nie śpisz.-Dodałem przez śmiech.

-Nie, ale leżę tak, bo mi wygodnie.

-Ale długo tak nie poleżysz.

-Czemu?

-Bo muszę jechać do domu.

-Po co?

-Posprzątać.

-Sprzątanie poczeka.

-Właśnie, że nie. Za trzy dni przylatuję do mnie moja „kochana” kuzynka.

-Coś w tą „kochaną” kuzynkę nie wierzę. Nie lubisz jej, nie?

-Czytasz mi w myślach.

-Co się stało, albo co zrobiła, że jej tak nie lubisz?-Popatrzyłem na nią chwilę z zastanowieniem. Uznałem, że jednak jej powiem.

-Chcesz wiedzieć?

-Tak.

-Widać, że ciekawska jesteś.

-Wiem.-Odparła z uśmiechem.

-Zabiła moją byłą dziewczynę…-Powiedziałem jak najciszej potrafiłem.

-Żartujesz sobie? Prawda?

-Nie, nie żartuję. Przez moją kuzynkę zginęła Hope, moja była dziewczyna.

-C-co? Ale jak?

-Jessica, moja kuzynka wmawiała jej, że ją zdradzam, że chodzę na dziwki, że tak naprawdę jestem z nią dla seksu i tak dalej. W pewnym momencie Hope nie wytrzymała psychicznie no i zeskoczyła z dachu. Popełniła samobójstwo, ale moja mama nadal ją broni wmawiając mi, że to był „głupi żart”.

-J-ja nie powinna o to w ogóle pytać.

-Nie spokojnie nic się nie stało. Nie wiedziałaś.

-Wiem, ale…

-Violu spokojnie nic się nie stało, nie musisz się tłumaczyć.

-Dobrze… A może pomogłabym ci posprzątać?

-Jeśli chcesz.

-Jasne, że chcę! Przynajmniej w domu nie zostanę sama.-Zachichotała po czym podbiegła do szafy i wyciągnęła jakąś sukienkę. Wbiegła do łazienki trzaskając drzwiami. Pokręciłem głową z dezaprobatą i się uśmiechnąłem. Wstałem z łóżka i skierowałem się w stronę salonu, żeby zaczekać na szatynkę.

                      Sprzątamy właśnie w moim mieszkaniu. Szczerze? Duże tego było, ale nadal mnie to dziwi, ponieważ jedyne co tu robię to śpię i jem śniadanie, obiad czy kolację. Rzadko bywam w domu. Zresztą co się dziwić? Prawie cały dzień jestem w firmie, jeżdżę do rodziców, bo jak zwykle moja mama mnie potrzebuję do na przykład zwykłego pozmiatania. Tak. Mariana Verdas dzwoni do syna, żeby przyjechał jej pozmiatać. Może to dziwnie brzmi, ale jednak to prawda. Jak zwykle zaczął dzwonić mi telefon. Popatrzyłem na ekran, na którym widnieje napis mama.

-Halo? Leon?

-Tak mamo?

-Jedź na lotnisko.

-Co? Po co?

-Jessica już czeka.

-Przecież miała przyjechać dopiero za trzy dni.

-Ale przyjechała teraz. Po prostu zdobyła bilety na wcześniejszy lot.

-Dobra zadzwoń do niej, że za piętnaście minut będę.

-Dobrze synku.

-Cześć.-Rzuciłem i się rozłączyłem. Poszedłem do mojej sypialni po Castillo, która ją teraz sprząta.

-Violu?

-Tak?

-Pojedziesz ze mną na lotnisko? Uprzedzając twoje pytanie Jessica dzisiaj przyleciała.-Nic nie odpowiedziała tylko kiwnęła twierdząco głową i się uśmiechnęła. Wyszliśmy z mieszkania i poszliśmy w stronę mojego Audi R8. Odpaliłem silnik samochodu i wyjechałem z wjazdu.

                   Wchodząc na lotnisko szukałem wejścia A1, gdy znalazłem poszedłem razem z brązowooką w stronę wejścia. Zauważyłem dziewczynę o brązowych włosach na oko miała dwadzieścia lat. Gdy mnie zauważyła podbiegła do mnie i mnie przytuliła. Zdezorientowany nie wiedząc co się stało oddałem uścisk.

-Leon jak ja dawno cię nie widziałam, chyba z cztery lata.-Już wiem kto to jest.  Jessica. Zmieniła się. I to bardzo. Już nie jest niską blondynką z czarnymi pasemkami. Nie nosi już podartych dżinsów i z pranych T-shirt’ów. Ma na sobie jasno niebieską sukienkę z krótkim rękawem i czarne baletki, a za sobą ciągnie walizkę. Nie powiedziałbym, że to ona.

-Jessica. Zmieniłaś się.

-I chyba na dobre.-Zachichotała.-To twoja dziewczyna?-Zapytała po chwili wskazując na Violettę.

-Nie. Powiedzmy, że dobra przyjaciółka.

-Aha. Miło mi cię poznać. Jessica McQueen.-Odparła z uśmiechem podając rękę Violettcie.

-Violetta Castillo. Mi również.

-To… Jedziemy do ciebie Leon?

-Tak. Daj wezmę ci walizkę.

-Nie, nie trzeba. Nie jest, aż taka ciężka.

                 Siedzimy właśnie w salonie i rozmawiamy. Powiem jedno. Odkąd wyjechałem z Rzymu wraz z rodzicami po tym zdarzeniu. Jess się zmieniła. Opowiedziała mi i Violi, że gdy wyjechałem postanowiła się zmienić. Chodziła na różne terapie, żeby oduczyć się manipulowaniem ludźmi. Udało się. Przestała. Mówiła jeszcze, że chciała zmienić swoje życie całkowicie, więc pofarbowała się na kasztanowy kolor. Zaczęła nosić sukienki i być bardziej dziewczęca. I kolejny raz się jej udało. Zmieniła się. Naszą rozmowę przerwał dzwonek do drzwi. Zostawiłem dziewczyny i poszedłem otworzyć.

-Ta.. Diego? Federico? Co wy tu robicie?

-Nie można odwiedzić starego przyjaciela?-Zaczął się śmiać Federico.

-Jasne, że można.

-Jak wyjechałeś z Rzymu straciliśmy kontakt, ale postanowiliśmy go odnowić.

-A tak w ogóle skąd wiedzieliście gdzie mieszkam?

-Oj Leon, Leon, a rodziców od czego masz.

-Dobra mniejsza. Wchodźcie. Tylko nie wystraszcie mi gości.

-Gości? Jakich znowu gości? Tylko nie mów nam, że masz żonę, dzieci i teście do ciebie przyjechali.-Wypalił Dominguez.

-No, tak. Są u mnie teście rozmawiają z moją żoną, a Emily moja trzyletnia córka już śpi.-Ich miny były bezcenne. To przerażenie pomieszane z niepewnością. Po prostu nie mogę uwierzyć, że nadal są tak łatwo wierni.

-Nie no, żarty z was sobie robię.-Potrząsnęli lekko głową i wypuścili powietrze z ust.

***

Od autorki: Witam, witam! Jak widzicie Jess przyjechała do LA *-*

Federico i Diego odwiedzają starego dobrego przyjaciel  xD 
A teraz mam do was zadanie! Od teraz, aż do 24:00 do 13 listopada 2015 r.
możecie zadawać mi przeróżne
pytania np. Jak masz na imię? Zrobimy taki mały Q&A z okazji 50 000 wyświetleń,
które nie długo wybiją! Na pytania będę odpowiadać w osobnym poście :D

Nie mam pomysły na notkę, więc jest taka krótka :( Wybaczcie.

6 komentarzy->Chapter 09.

Buziaki,

Daria *-*