Chapter 11| Kocham cię.

Zostaw komentarz. To mnie motywuję.

    

Z dedykacją dla wszystkich czytających.

       Jego odpowiedź mnie zszokowała. Zobaczysz. Ale co? Jest po dwudziestej trzeciej, a on mnie gdzieś zawozi i to nie do mojego domu. Ufam mu i mam nadzieję, że za szybko nie straci mojego zaufania. Dojechaliśmy do jakiegoś wzgórza na, którym jest punkt widokowy. Zatrzymał się i wysiadł z pojazdu. Obszedł go dookoła. Otworzył mi drzwi i podał rękę. Bez zawahania ją chwyciła. Uśmiechnął się lekko i zaprowadził do samej krawędzi wzgórza zagrodzonej starym spróchniałym
płotem. Popatrzyłam przed siebie. Los Angeles w świetle księżyca wygląda magicznie.

 -Podoba się?-Szepnął mi do ucha szatyn jednocześnie obejmując mnie w tali i opierając swój podbródek o moje ramię.

-Bardzo, ale dlaczego mnie tu przywiozłeś?

-Chciałem z tobą porozmawiać. Sam na sam bez Jess.

-I musiałeś mnie wywieźć prawie na drugi koniec miasta?-Zaśmiałam się.

-Tak. Tu nie będzie nam nikt przeszkadzał.

-Przecież każdy może przyjechać tu w każdej chwili.

-Właśnie, że nie. O tym punkcie widokowym nikt nie wie oprócz mnie.

-Ale jak?

-Normalnie. Gdy miałem jakieś piętnaście lat znalazłem to miejsce i przychodziłem tu codziennie. Nikt tu nie przebywa, więc to jest tak jakby moja „kryjówka”.-Kiwnęłam głową, że rozumiem.

-Mieliśmy porozmawiać.-Przypomniałam.

-Ah tak. Więc przepraszam cię za wydarzenie z wczoraj. Gdyby Jess nie wymyśliła wyjścia na imprezę inaczej to teraz by wyglądało.

-To nie jest jej wina, ani twoja. To moja wina. Nie potrzebnie tyle piłam.

-Nie, nie obwiniaj się. To była moja wina. Piłem, ale trzeźwo myślałem. Wykorzysta…-Nie dokończył. Przerwałam mu pocałunkiem. Może zachowałam się jak nastolatka, ale chciałam tego. Chciałam poczuć jego usta na moich.

-Kocham cię.-Powiedział cicho po oderwaniu. Uśmiechnęłam się leciutko pod nosem.

-Ja ciebie też kocham.-Jego uśmiech był większy niż przed chwilą.

-Zostaniesz moją dziewczyną?-Zapytał niepewnie jakby się bał, że się nie zgodzę.

-Tak.-Powiedziałam i jeszcze raz go pocałowałam. Zarzuciłam ręce na jego szyję, a jego dłonie powędrowały na moją talię. Po oderwaniu wtuliłam się w niego bardzo mocno. Teraz jestem świadoma tego, że mam tylko jego, Ludmiłę i Francescę. Popatrzyłam jeszcze raz na Los Angeles. Tu jest ślicznie. Tak magicznie.

                Dojeżdżamy właśnie pod moją kamienicę. Jest po pierwszej w nocy. Tak. Siedzieliśmy w tamtym miejscu do pierwszej. Leon zaparkował samochód po czym otworzył mi drzwi. Wychodząc z samochodu chwycił mnie za rękę i przyciągnął do siebie, aby mnie pocałować. Gdy jego usta wylądowały na moich oddałam się rozkoszy.

-Dobranoc kochanie.-Szepnął mi do ucha. Wsiadł do samochodu, uśmiechnął się i odjechał. Kochanie. Ostatni raz te słowa usłyszałam z ust mojej mamy.

Przytuliłam się do mojej rodzicielki. Wiedziałam, że nie zobaczę jej jak i taty przez dwa dni.

-Do zobaczenia mamo.

-Do zobaczenia kochanie.-Cmoknęła mnie w policzek po czym wyszła. Pokiwałam im na do widzenia po czym włączyłam telewizor. Pół godziny później puścili w telewizji wiadomości.

-Ważna wiadomość z ostatniej chwili! Samochód o rejestracji *** 10U3. Uległ poważnemu wypadkowi. Pojazd zderzył się z tirem, którym kierował pijany kierowca. Pogotowie jak i policja są już na miejscu. Wypadek był śmiertelny. Zginęły dwie osoby. German Castillo wraz z Valerią Castillo. Dziękuję za uwagę i do zobaczenia jutro o 19.00.-Skończył mówić prezenter. Oczy mi się zaszkliły. Nie mogłam uwierzyć. Próbowałam dodzwonić się do mamy lecz się nie udało. Moje życie legło w gruzach.

Samotna łza spłynęła po moim zaczerwienionym policzku od zimna. Potrząsnęłam lekko głową, żeby ochłonąć. Weszłam do mojego mieszkania rzucając klucze na stolik w salonie. Poszłam do sypialni i zasnęłam w ciuchach, które miałam na sobie.

                 Wstając rano wzięłam szybki prysznic, zjadłam śniadanie i pojechałam do firmy. Wchodząc do windy napotkałam się na Leona. Uśmiechnęłam się do niego i weszliśmy razem do windy. Gdy drzwi się zamknęły szatyn chwycił mnie za ręce i pocałował. Bez wahania oddałam pocałunek. Całowaliśmy się przez całą drogę na piąte piętro. Metalowa konstrukcja otwarła się po czym wyszliśmy małego pomieszczenia. Skierowałam się do biura mojego i Ludmiły.

-Hej.-Rzuciłam w stronę farbowanej blondynki.

-Cześć. Coś ty taka w skowronkach?-Zapytała. Zaczyna się moje przesłuchanie.

-W skowronkach?

-W skowronka. Zawsze gdy wchodzisz do gabinetu nigdy nie wchodzisz uśmiechnięta.

-Wydaje ci się.

-Vivi znam cię od siedmiu lat nie okłamiesz mnie.

-Niech ci będzie.

-No to opowiadaj.

-Ja i Leon jesteśmy razem.-Powiedziałam z uśmiechem.

-Oficjalnie?

-Oficjalnie.

-Gratuluję! Wreszcie wam się udało.

-Dzięki.

-Kiedy cię spytał o chodzenie?

-Wczoraj koło dwudziestej trzeciej.

-Co ty robiłaś z nim o dwudziestej trzeciej?!

-Jess mnie zaprosiła do nich no i gdy miałam wychodzić powiedział, że mnie odwiezie. Jadąc z nim do domu zawiózł mnie w jedno miejsce. Zaczął mnie przepraszać za wczoraj, że się ze mną przespał, ze to była jego wina i tak dalej. Później sobie wszystko wytłumaczyliśmy pocałował mnie no i zapytał czy zostanę jego dziewczyną.

-Chwila, chwila. Spałaś z nim?!

-Tak, nie mówiłam ci?

-Nie, nie mówiłaś.

-To teraz wiesz.-Uśmiechnęłam się wyszczerzając moje białe zęby. Pokręciła głową z dezaprobatą. Wzięłam wypełnione dokumenty, które wypełniłam podczas tłumaczenia. Poszłam w stronę gabinetu Verdas’a. Zapukałam i weszłam do pomieszczenia. Na biurku położyłam papiery.

-Słońce tutaj masz do podpisania wszystkie dokumenty.

-Dobrze kochanie, ale wolałbym spędzić czas z tobą.

-Też bym wolała siedzieć u ciebie na kolanach niż siedzieć z Ludmiła i wysłuchiwać jej kazań na temat zabezpieczania się, żebyśmy nie wpadli.-Zachichotałam. Podeszłam do niego i pocałowałam w policzek.

-Wiesz wolałbym w usta, no ale okay.-Pokręciłam głową i pocałowałam go w usta.

-Lepiej?

-O wiele.-Uśmiechnął się szelmowsko.   

***

Od autorki: Iii... BUM! Macie Leonette! Osobiście podobał mi się tylko początek

tego rozdziału xD *-* Taki jakiś magiczny? Chyba tak. Mniejsza.

Lu dowiaduję się, że V. i L. ze sobą spali ^-^  Krótkie wspomnienie Castillo gdy miała 

szesnaście lat. Więc wiecie już jak umarli jej rodzice no i jak się o tym  dowiedziała.

Do następnego!

9 komentarzy-> Chapter 12.

Buziaki,

Daria *-*