Chapter 04| Bardzo śmieszne.

      

Zostaw komentarz. To mnie motywuje.

 

Z dedykacją dla Victoria.

       Popatrzyłam na Ferro. Szkoda mi się jej zrobiło.

-Lu nie wszystko stracone. Ja na przykład też popełniłam dużo głupstw.

-Na przykład?
-Em…no…y…A może…nie…to… O mam! Na przykład jak wydarłam się na pana Samuela przez telefon, bo Alex mnie wkurzył.
-To byłaś ty?-Parsknął śmiechem Verdas.
-Tak.-Zaczęłam się śmiać z tego wspomnienia.

Kolejny raz Alex musiał mnie wkurzyć. Zależy mu tylko na jednym! Żeby mnie przelecieć i nic więcej! Nie chodzimy do kina, do restauracji. Nigdzie! Siedzimy tylko w domu! Zaczął dzwonić mi telefon. Dobrze wiedziałam, że to Wellman.

-Czego?!-Krzyknęłam zła.
-Panno Castillo wszystko w porządku?-Zaniemówiłam. Wydarłam się na własnego szefa!
-Tak, tak.
-To dobrze. Mam do pani sprawę.

-Mój tata jak się na niego wydarłaś myślał, że masz okres i cię wszystko denerwuje.-Wybuchnął śmiechem.
-Ha, ha, ha. Bardzo śmieszne.-Odparła zirytowana Luśka.-Nie myśl sobie, że okres to fajna sprawa. Bo i dziewczyna traci, gdy ma miesiączkę i facet na tym też traci-Dodała po chwili.
-W sumie racja, ale mi i tak na tym nie zależy, żeby przelecieć każdą napotkaną dziewczynę.
-Serio?-Zapytała ze zdziwieniem blondynka.
-No tak. Wole iść do kina niż tylko o jednym myśleć.
-Wreszcie poznałam faceta, który nie myśli tylko o seksie!-Pomyślałam. Verdas i Ferro dziwnie popatrzyli na mnie.
-Powiedziałam to na głos?
-Tak.-Odpowiedzieli równo co śmiesznie zabrzmiało.
-Aha, fajnie.-Powiedziałam zakłopotana.-To…Może wrócimy do pracy?-Szybko i moim zdaniem sprawnie zmieniłam temat.
-Masz rację.-Oznajmił Leon podchodzący do drzwi.-Miłej pracy.-Dodał i wyszedł.
-Ktoś tu się zakochał.-Zachichotała Lu.
-Co?
-Ktoś tu się zakochał.
-No na pewno nie ja.
-Nie, wcale.
-Słuchaj no. Znam gościa dwa dni? Nie wiem w każdym bądź razie dwa, trzy dni. Nie wiem jaki on jest, nie wiem w jakim jest towarzystwie. Może to jakiś psychopata, który prześladuje ludzi?
-Nie sądzę. Gdyby tak było nie wyglądał by tak elegancko, schludnie i tak dalej.
-Pozory często mylą. Nie pamiętasz co miałam z Alex’em? Też był schludny, sympatyczny, a okazał być się psychopatą, który do dzisiaj mnie prześladuje.
-Vivi. Nie jesteście już razem od dwóch lat, a ty przez te dwa lata nie związałaś się z żadnym chłopakiem. Może Verdas się nada na kandydata? Jeśli ci się nie podoba to ja go mogę sobie zaklepać.
-Masz Kevin’a.
-Ale nasz związek nie jest taki prawdziwy.
-Jak nie? Myślałam, że jesteście w sobie zakochani po uszy.
-Jestem z nim z przyzwyczajenia.
-To dla czego z nim nadal jesteś? Lepiej zerwij z nim niż okłamuj. Jak on się dowie, że go nie kochasz to zrobi ci piekło. Wiesz jaki on jest.
-Wiem, ale…
-Ludmiła żadne „ale” musisz mu to powiedzieć.
-Daj mi dokończyć dobra?-Podniosła lekko głos. Uciszyłam się.
-Wiem, ale on też jest ze mną z przyzwyczajenia.-Już miałam coś powiedzieć, ale blondynka zgromiła mnie wzrokiem.
-No więc postanowiliśmy być razem, aż  do czasu kiedy jedno z nas się zakocha. Teraz możesz mówić.
-Uff…-Wypuściłam powietrze z ust.-Czyli macie tak jakby zakład?-Dodałam szybko.
-Tak.
-A dalej będziecie jakby to powiedzieć? Sypiacie ze sobą?
-Tak.
-Czyli ten związek łączy tylko seks?
-Tak, ale skończmy już temat mojego związku. Co łączy cię z Leonem?
-Mnie? Z nim? Nic.
-Nie gadaj głupot.
-No co? Odwiózł mnie do domu wszedł na kawę, a dzisiaj razem utknęliśmy w windzie.
-I było buzi?
-Ludmiła!
-No co? Tylko się pytam.
-Koniec tematu. Okay?
-Okay. Idziesz dzisiaj na siłownie?
-Tak, a co?
-To może pójdziemy razem i jeszcze Francescę się namówi?
-Jasne. To o której?
-Kończymy dzisiaj o szesnastej. To może o wpół do szóstej?
-Mi pasuje. A właśnie co jest  Fran? Dawno jej nie widziałam.
-Chora była.
-Co? I mi nic nie powiedziała?
-Sama nie wiedziałam.
-To skąd wiesz?
-Dzwoniłam do niej czy idzie ze mną na zakupy, a ona zaprzeczała, że jest zajęta i nie może. Zdenerwowałam się, więc po nią poszłam. Zadzwoniłam dzwonkiem i nikt nie otwierał. Wyciągnęłam z torebki zapasowe klucze do jej mieszkania i gdy wchodziłam do salonu zauważyłam na sofie leżącą jak długą Francescę Comello.-Opowiadała z fascynacją. Zaczęłam się śmiać. Do czego jest zdolna moja najlepsza przyjaciółka.
-Dobra skończyłam robotę papierkową. Idę zanieść je do szefa.
-Ta, do „szefa”.-Zaśmiała się i zrobiła cudzysłów palcami.
-Lu! To jest mój kolega, który jest moim szefem!
-Niech ci będzie. Idź już.-Przewróciłam teatralnie oczami. Wyszłam z pomieszczenia i skierowałam się do gabinetu Leona. Zapukałam do drzwi i weszłam. Zauważyłam szatyna z nosem w dokumentach. Cóż jednak prowadzenie firmy nie jest takie łatwe, a szczególnie tak wielkiej firmy.
-Leon?-Zapytałam cicho.
-Cześć Viola.
-Hej. Słuchaj. Tu masz wszystkie wypełnione dokumenty. Zostało ci je tylko podpisać.
-Okay. Dzięki.-Odparł z uśmiechem po czym wrócił do podpisywania papierów. Miałam już wychodzić, ale szatyn mnie zatrzymał.
-Violu?
-Tak?
-Masz może dzisiaj czas koło siódmej?
-Em… Tak, a co?
-To może dałabyś zaprosić się na kolacje?
-Czy bym się dała? Niech no pomyśle. Tak.
-To o dziewiętnastej ci pasuje?
-Jasne.
-Przyjadę po ciebie.
-Dobrze.-Odparłam i wyszłam z jego gabinetu. Szłam z uśmiechem od ucha do ucha. Gdy weszłam do mojego gabinetu blondynka od razu zwróciła na mnie uwagę.
-Coś ty taka szczęśliwa?
-Nie pójdę dzisiaj z wami na siłownie.
-Dlaczego?
-Bo…Zostałam zaproszona na kolację.      

***

Od autorki: Cześć i czołem kluski z rosołem! xD

Rozdział prezentuje się o tak.

A teraz krótko o tym czymś do góry.

Wspomnienia Fiolki *-* Może nie jakieś dobre, ale za to śmieszne.

Dowiedzieliście się dziś trochę na temat Leona (^.^)

Lu bawi się w swatkę oraz trochę życia intymnego Ferro xD

Ps. Zastanawiałam się czy nie wstawić tego rozdziału dzisiaj, ale jednak wstawiłam :)

5 komentarzy-> Chapter 05

Buziaki,

Daria *-*